Maraming salamat sa nagbigay encouragement at nagustuhan nyo ang unang klwento na handog ko. Heto na po ang karugtong na kwento ko tungkol kay Chris.
Naging malaking palaisipan sa akin ang hindi pagcocommunicate ni Chris for the last 10 years. Aaminin ko, sumama ang loob ko, nangulila ako. Lalo na noong bakasyon bago mag-college. Nakagawian na kasi namin noon na tuwing bakasyon ay maglakwatsa, mag-beach o magpunta sa Baguio. Sa aking pagbabalik-tanaw, hindi nga kami gumawa ng plano noong 4th year kami. Marahil busy kami sa exams, sa pagpreprepare for college kaya I took it for granted na ang gagawin namin sa summer vacation namin ay katulad na ng nakagawian. Matapos ang graduation ball at ang pagtulog ni Chris sa bahay ay hindi ko na siya nakita. Maging ang mga kaklase at kaibigan namin ay nagtataka sa biglaang pagkawala ni Chris. Tanungin man nila ako, wala akong masagot dahil sa akin, na naturingan nyang bestfriend, hindi ko rin alam.
Lumipas ang sampung taon, heto ako at nakatanga sa computer. Excited ako. Hinihintay ko ang muling pag-private sa akin ni Chris. Matapos manumbalik sa aking alaala ang lahat, wala na ang takot. Twenty-seven na ako, hindi na ako thirteen. Mature na ko para harapin kung ano man ang sasabihin ni Chris. Kung kukutyain ba niya ako dahil doon sa nangyari sa amin. Ang depensa ko lang naman eh, mahal ko siya kaya ko nagawa yun. Di ba bongga? Parang excuse no? Pero hindi ko excuse yun. Minahal ko talaga si Chris. Hanggang ngayon naman, espesyal pa rin siya sa akin. Narito pa rin siya sa puso ko. Sabi nga ng isang kaibigan ko, na napanood nya yata sa Sex and the City, in life daw, there comes two great loves. Para sa akin, si Chris yung first true and great love ko.
Maaga akong pumasok, nag-log-in agad ako sa yahoo messenger. Isang oras, dalawang oras. Ano na kaya ang hitsura ni Chris? Gwapo pa rin ba? Makisig? Ano ang binago kaya sa kanya ng sampung taon? Lunch break, wala pa rin. Pinagsisisihan ko tuloy ang paglo-log-off kahapon. Baka that was my second chance, pinaglagpas ko pa. Hindi ako makapagconcentrate sa trabaho. Ano ba yan, four o’clock na, wala pa rin. Sa buong mag-hapon, wala akong nagawang maayos na trabaho. Lumilipad ang utak ko. Hintay ako ng hintay.
Sabi ko sa sarili ko, this is it. Wala na talaga. Kasalanan ko eh. Binigyan na ako ng pagkakataon kahapon, pinalagpas ko lang. 5pm na, nagliligpit na ako ng gamit dahil uuwi na akong mabigat ang loob. Umaasa pa rin ako na sana, mag-online si Chris. Sinarado ko na ang lahat ng mga programs na naka-on sa pc ko. Maglolog-off na sana ako ng biglang umilaw ang yahoo id ni Chris. Nag-online na siya! Tunalon-talon ang puso ko. Ako na ang ma-uuna. Nagsend na ako ng message.
“Chris, kamusta?” syempre hindi ako nagpahalata na mamatay-matay ako sa paghihintay sa kanya. Na kung-ano ano ang pinagdaan ng damdamin ko.
“Uy, naunahan mo ako. Sandali lang ako online just to see if you are online. I need to talk to you. Text mo ko, here’s my number 0917-******, meet tayo today. I need to see you.”
“OK” yun lang ang nasabi ko. Geeeesh, nautal na naman ako. Nasa chat na nga, utal pa. Ano ba yan.
“Sige, hintay ko text mo. Kita tayo Greenbelt.” Paalam ni Chris.
Greenbelt? Eh nasa Monumento ako. Hay naman, pag mahal mo talaga ang isang tao, kahit nasaan pa siya, pupuntahan ko. Kahit siguro sinabi nyang magmeet kami sa Laguna, pupuntahan ko siya. Dali-dal akong nagayos at sumakay ng taxi papuntang Makati.
Habang nasa taxi, isip ako ng isip. Ano na kaya ang itsura ni Chris? Awayin kaya ako noon? Tense na tense ako. Aaminin ko, excited ako na makita ulit ang pinakamamahal ko.
After forty-five minutes, nasa Greenbelt na ako. Tinawagan ko si Chris at sinabing nandoon na ako. Umupo muna ako sa isang mesa sa labas ng coffee shop na pagkikitaan namin. Linga ako ng linga, asan na kaya si Chris ng may makita akong mama na papalapit. Matangkad ang mama, nakaputing damit. Pang-doktor ang dating. Makisig ang mama at maamo ang mukha. Putsa, si Chris ito.
Halos himatayin ako. Naging mabuti ang sampung taon kay Chris. Hindi na siya totoy ngayon at mas lalong gumwapo ang bestfriend ko. Nakadag-dag pa dito ang kulay puti nyang damit na lalong nagpatingkad sa kanyang maputing balat. Oh my God! Delicious ang mahal ko. Ngingiti-ngiti siyang lumapit sa akin.
Tumayo ako upang kamayan siya pero sa halip na kunin ang kamay ko, isang mahigpit na yakap ang binigay sa akin ni Chris. Ang iniiiiiiiiiiiit nya, ang bango-bango. Ang higpit-higpit ng yakap nya, ramdam na ramdam ko ang tigas ng kanyang dibdib at bisig. Pwede na akong matunaw! Heaven. Tumibok ang puso ko. Mahal ko pa rin ang best friend ko.
“Bespen! Kamusta?” bati nya matapos akong pawalan sa kanyang yakap. Mabuti, simpleng tugon ko. “Jay, ang taba-taba mo na!” nakakainis. Kasalanan ko bang tumaba ako sa loob ng sampung taon? “Pero okay lang yun, labs pa rin kita pare!” Tumalon ang puso ko doon.
Kamustahan, kwentuhan kung ano nangyari sa loob ng sampung taon. Parang walang nangyari. Parang kung ano ang iniwan namin 10 years ago, pinik-up lang namin ng muli kaming magkita. Pero aligaga pa rin akong tanungin siya kung bakit hindi man lang siya nagpaalam sa akin noon.
“Sssssh, sabihin ko sa yo lahat mamaya. Kain muna tayo.”
Pinagbigyan ko siya. Kumain muna kami. Matapos naming kumain sa isang Italian restaurant (alam kasi niyang paborito ko ang seafood pasta). Nagyaya siyang umalis na. Tinanong ko siya kung saan kami pupunta. Kailangan daw naming mag-usap ng masinsinan sa isang tahimik at pribadong lugar. Binaybay namin ang EDSA. Maya-maya pa ay nasa Pasig na kami ng ikanan nya ang sasakyang kanyang dinadrive papuntang ULTRA. Alam ko ang lugar na ito. Dito ako madalas magpunta kasama ng mga nakaka-eyeball ko. Ano ito? Pupunta kaming motel???? Bakit????
Binasag ko ang katahimikan. “Bakit ditto tayo papunta?” nangangatal kong tanong. Hello, si Chris ito, best friend ko. Straight. Sakay ako ng kotse nya papuntang motel!
“Pasensya ka na ha, mahal kasi sa hotel eh. Wala akong alam na ibang place na pwede tayong mag-usap ng masinsinan, ng walang ibang tao, ng walang ibang makakarinig.”
“Bakit nga? Ano ba ang sasabihin mo? Magwawala ba ako kapag sinabi mo at narinig ko?”
“Basta, pagpasok natin sasabihin ko sa yo lahat. Favor naman, yuko ka ng kaunti. Nakakahiya kasi kung makita nila na dalawa tayong lalaki papasok dito.”
Putsa naman. Ano ba ito? Ipapasok ako sa motel pero itatago naman ako. Sabagay, sanay na ako sa ganito. Kasi naman pag bi or pa-men ang kasama kong pumapasok sa motel, ganito ang drama eh. Nakapasok din kami sa motel. Dirediretso ako sa kwarto at umupo ako sa kami. Mataman kong tinititigan ang bestfriend ko si Chris. Excited ako, kasi motel to. Baka may mangyari. Baka sa loob ng sampung taon eh silahista na rin itong si Chris at gusto rin pala ako. Masarap!
Hindi umiimik si Chris, parang hindi nya alam kung paano magsisimula sa kanyang sasabihin. Inalok muna nya akong umorder sa room service. Tumanggi ako kasi nga kakakaininlang naman. Hinubad na ni Chris ang coat nyang puti. Niluwagan ang necktie. Tiningnan ko siya ng mabuti. Iba na nga ang Chris na kaharap ko ngayon sa Chris dati. Medyo mas malaman at lumaki ang katawan, mas nagmature ang mukha pero maamo pa rin tingnan. Mapula pa rin ang mga labi. Matangos ang ilong.
“Hindi ko alam kung paano ko uumpisahan…” basag ni Chris sa katahimikan. Ako man, hindi ko alam kung bakit kami nasa motel. Pwede namang sa bahay kami magpunta o sa bahay niya.
“Magsimula ka na lang sa simula… bakit sa loob ng sampung taon ay hindi ka man lang nagparamdam sa akin. May kasalanan ba ako sa yo?”
“Wala, wala kang kasalanan…” sagot nya. “Ako ang may pagkukulang.” Oh my gosh, anong drama ito? “Ikakasal na ako nex month, gusto ko ikaw ang tumayong best man ko.”
WHAT???? Sigaw ng isip ko. Tumigil ang inog ng mundo, feeling ko hihimatayin ako. Tulala lang ako. Nagflashback lahat sa utak ko. Ang friendship namin, ang mga lambingan, ang last night namin together. Ano daw? Ikakasal siya at ako ang best man? Tama nga siya at dito kami sa pribadong silid. Malamang kung nasa public place kami eh naeskandalo siya dahil iiyak ako o di kaya ay maglulupasay.
All the while, akala ko bumugay na rin ang best friend ko, yun pala magpapaalam na ikakasal na. “Sorry ha, ngayon nga lang tayo nagkita, binigla pa kita.”
“Gago ka talaga, okay lang yun.” Sabi ko. Wala akong magawa. Bestfriend ko siya. I have to support him. Mahal ko siya kaya kung saan siya masaya, doon din ako.
“Hindi okay yun dahil may kailangan pa ako sa yo.”
“Ano yun? Gusto mo ako mag-ayos ng kasal nyo? Sure, sige tutulungan ko kayo. Sino ba mapapangasawa mo? Saan mo siya nakilala? Gaano kayo katagal mag-on? Saang simbahan kayo ikakasal? Buntis na ba yan kaya mo papakasalan? Mabait ba yan? Ok ba ang mga byebyenanin mo? Sunod sunod kong tanong.
“Wait, wait lang. Lets not talk about it. Iba ang gusto kong pag-usapan natin.”
Labo naman nitong si bestfriend Chris. Ioopen-up yung kasal, di naman pala yun ang pag-uusapan.
“Eh ano pag-uusapan natin?” tanong ko.
“Tayo.” Simple nyang sagot. Tayo? Kami? What about us? Eh di ba after ten years, wala ng us? I mean, us bilang bestfriend? Eh ngayon nga, best man na ko di ba? Yun, yun ang gusto kong isigaw sa kanya, what about us? Pero syempre, dahil mahal ko siya, malumanay pa rin ako.
“What about us?” tanong ko?
Umupo siya sa tabi ko. Hinwakan ang kamay ko at sinabing “Us, alam mo bestfriend, malaki ang kasalanan ko sa yo. Sa loob ng sampung taon, nawala ako. Aaminin ko sa yo, tinangka kong kontakin kita kaso nahiya na ako kasi baka galit ka or sumbatan mo ako.” Wow, sya pa ngayon ang aplogetic. Grabe na to. Kung alam lang nya, ako nga ang kinain ng guilt sa loob ng sampung taon.
“Alam kong may nangyari sa atin after the graduation ball. Remember, yung natulog ako sa house nyo.” Anong remember? As if naman makakalimutan ko yon. Nanlamig ang kamay ko at gusto kong alisin sa pagkakahawak nya. Hinigpitan nyang lalo ang hawak nya saka pnisil.
“Narinig kita ng sinabi mong mahal mo ako at kaya mo lang ginawa yon dahil mahal mo ako. Mahal din kita kaya nagpaubaya ako. First time lang sa akin yun kaya hindi ko alam kung paano magrereact kaya hinayaan kita. Mahal kita dahil ikaw ang bestfriend ko. Ikaw lang ang nahihingahan ko ng sama ng loob, ikaw lang ang kasakasama ko – sa kalokohan man o kasayahan. Noong grumaduate nga ako sa pagkadoktor, malungkot ako kasi wala ka sa tabi ko. Pero para sa yo yun. Dinedicate ko sa yo ang diploma ko.”
Tahimik lang ako, nakikinig. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko. Hindi ko mawari ang aking damdamin.
“Alam mo, lagi kitang naiisip, saka yung huling gabi natin,” patuloy nya. “Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Tsaka biglaan ang paglipat namin ng probinsya. Ni hindi kita nasulatan o nakausap man lang. Ng bumalik na ko sa Maynila para mag-aral, nalilito ako. Hindi ko alam kung tatawagan kita, hanggang sa nahiya na ako. Binuhos ko na lang ang sarili ko sa pag-aaral. Believe me, lagi ka pa ring nasa isip ko.”
“Ngayon?” tahimik kong tanong. “Mag-aasawa ka na di ba?”
“Oo, mahal ko si Marianne. Mahal din kita. Kaya nga sana pagbigyan mo ako.”
“Hindi kita maintindihan…”
“Gising ako ngayon. Pwede ko bang maramdaman ang iyong pagmamahal bago ako ikasal?”
Hindi ko na inisip kung tama ba ito o mali basta ang alam ko, tumango ako. Naramdaman ko na lang ang paglapat ng labi nya sa labi ko. Napapikit ako. Sampung taon kaming hindi nagkita, ilang oras pa lang kami uli nagkikita at heto, kahalikan ko ulit si bestfriend Chris, ang pinakamamahal ko. Ang kaibahan nga lang gayon, gising siya at kusang nagpapaubaya.
Masarap siyang humalik. Banayad sa umpisa hanggang sa nagiging mapusok. Pinasok nya ang kanyang dila sa bibig ko. Pasundot-sundot hanggang sa sispsipin din nya ang dila ko. Sobrang alab ang nararamdaman ko. Tumayo sya sansaglit. Tinitigan ko siya.
Unti-unti nyang hinubad ang kanyang necktie. Tumayo ako at ako na ang nag-alis ng butones ng polo nya. Isa-isa kong tinagggal ang butones hanggang sa malantad sa akin ang kanyang namuutok na dibdib. Muli nya akong siniil ng halik. Halos maubos ang hininga ko, mapugto. Sobra ang init ng kanyang mga halik.
Maya-maya pa ay bumaba ang kanyang paghalik sa leeg ko. Sinipsip nya ang leeg ko. Hinubad nya ang suot kong t-shirt. Dinilaan nya ang leeg ko pabababa sa mga utong ko. Hinali-halikan nya ang mga utong ko at saka sinuso. Ooooohhhhhhhh, impit na ungol ko. Ang sarap. Sinususo ng mahal ko ang kanang utong ko habang hinihmas nya ang kaliwa. Ako naman, paanas kong salita.
Humiga sya sa kama. Tiningnan ko siya. Ang gwapo ng mahal ko. Malamlam ang mata nya, nang-aanyaya. Hinalikan ko ulit siya sa labi. Hindi-hindi ako mag-sasawa sa paghalik sa kanya. Hinalikan ko ang mata nya, ilong. Sinupsop ko ang tenga nya. Ungol sya ng ungol…. Ahhhhhhhhhh ang sarap. Nasa tenga pala ang libog nya. Dinilaan ko ang leeg nya pababa sa maputi nyang dibdib. Sinimulan kong dilaan ang mamula-mula nyang utong. Sinupsop ko ang kanan. Para akong sanggol na dumedede. Walang tigil ang ungol nya. Maya-maya ay hinwakan ko ang kanyang harapan. Matigas. Hinubad ko ang sinturon habang sinususo ko ang utong nya. Binaba ko na ang zipper ng pantalon at dinakot ang nakaumbok doon. Siya na ang nag-alis ng pantalon nya.
Tiningnan ko ang bukol nya. Naalala ko ang kargada nya ten years ago, ganito pa rin kaya ito? Hindi na ako nakatiis at ako na ang nag-alis ng kanyang brief. Natulala ako. Parang mas malaki na yata ito kumpara dati. At mas lumago na ang bulbol. May pre-cum ng nananalatay sa ulo ng kanyang burat.
Iba ngayon, hindi ko agad sinuso ang burat nya. Dinilaan ko muna ang kanyang pusod habang hinihimas-himas ko ang kanyang ari. Dinilaan ko ang kanyang balakang pababa sa hita, pati tuhod at loob ng hita. Alumpihit siya sa sarap na nararamdaman. Tumataas ang kanyang puwet sa bawat hago ng dila ko sa loob ng hita nya. Ng magsawa ay tumaas ako. Dinilaan ko ang singit nya at napa-oooooohhhhhhh siya ng malakas. Sinubo ko ang isa nyang bayag at napasuntok sya sa kama. Ang saraaaaap sigaw nya. Parang minumumog ko ang bayag nya at panay ang giling ng kanyang balakang.
Sige lang ang labas ng kanyang paunang katas. Basang-basa na ang kamay ko sa pagsalsal sa titi nya kaya minabuti ko na ring tikman ang kanyang burat. Diniladilaan ko muna ang ulo. Ninamnam ang sarap ng kanyang nakahain na laman. Ang sarap, maalat-alat pero kaigaigaya ang lasa. Hindi na ako nakatitiis. Sinubo ko ang ulo at naramdaman ko na napasabnot si Chris sa akin. “Ang init, ang sarap ng bibig mo Jay.” Siya na ang kumanyod kanyod sa bibig ko. Hinigpitan ko na lang ang pagsuso. Dahil marami na rin akong nakatalik, sinubukan kong isubo ang buong katawan ng burat nya. Saktong papasubo ako ay papakanyod sya kaya direderetso sa lalamunan ko ang mahaba at mataba nyang burat. Pinadaan ko sa ilong ang paghinga para hindi ako mabilaukan.
Ooooooooooooh, ahhhhhhh. Jay ang sarap sarap mo. Sige lang ako sa pagtsupa. Jay. Mahal kita Jay. Halinghing nya. Sa isip ko, mahal na mahal din kita Chris. Habang tsinutsupa ko sya, naramdaman ko ang kamay nya na humihimas sa harap ko. Dinaklot nya ito at dahan-dahang sinalsal. Habang papabilis ang pagsuso ko sa kanya, sumasabay ang balakang nya sa pagtataas baba at ang kamay nya sa paghimas sa alaga ko. Sobrang sarap ang nararamdaman ko. Subo ko ang ari ng mahal ko habang sinasalsal nya ako. Siguro nga ay silahis lang si Chris at hindi nya kayang isubo ang ari ko. Okay lang dahil sarap na sarap na ako sa ginagawa namin.
“Jay, uuuuuuuuuhhhhhhnng, malapit na ko Jay. Ahhhhhhhh Jay, ang sarap Uuuuuuuuuuuhhhhhhhggg”. Sige lang ako sa pagsuso. Hindi ako makasagot dahil punong puno ng titi nya ang bibig ko at unngol lang ang tangi kong sagot. “UUUuuuunggggghhhhh.”
Ilang taas-baba ko pa ay naramdaman kong lumaki ang ulo nya at nanuwid ang kanyang mga binti. Sunod-sunod na pumulandit ang kanyang masaganang katas sa aking ibig. Tulo-tuloy din ang lunok ko sa tamod nya at maya-maya pa ay bumulwak na rin ang katas ko sa kamay nya. “Aaaaaaaaaaaaaaaaah…….” Hindi ko tinigilan ang pagsuso sa titi nya hanggang sa ito ay lumambot.
Nagulat na lang ako ng hilahin nya ako padagan sa kanya sabay halik sa labi ko. Naghalo ang laway nya at ang kanyang tamod.
“Bestfriend, I love you” sabi ni Chris.
“Mahal din kita… noon pa.”
***
Doon na kami sa motel natulog. Actually, halos hindi na kami natulog dahil paulit-ulit naming pinagsaluhan ang aming pagmamahal.
Kinaumagahan, nag-usap kami ng masinsinan. Mas mahal ni Chris ang papakasalan nya. Alam ko yun. Kaya lang nya ginawa ito ay para maiparamdam sa akin at maramdaman nya kung gaano kami kaimportante sa isa’t-isa.
Yun ang huli naming pagtatalik ni Chris dahil nirerespeto namin ang mga naging dsisyon namin. Malapit nang maging pormal ang pagiging magkumpare namin dahil malapit ng manganak ang misis nya.
Wala akong regrets dahil sabi ko nga, mahal ko siya at ang pagmamahal ay mapagparaya.
Sana ay nagustuhan nyo ang kwento ko. Ang susunod naman po ay si Oliver, ang una kong lover na nakilala ko sa internet. For your comments and feedback, e-mail me at jayruiz27@yahoo.com.
MGA LALAKE SA BUHAY KO – SI CHRIS Part 2
Jay Ruiz (jayruiz27@yahoo.com)
Karapatang-ari ng may-akda 2004
July 15, 2004
Maraming salamat sa nagbigay encouragement at nagustuhan nyo ang unang klwento na handog ko. Heto na po ang karugtong na kwento ko tungkol kay Chris.
Naging malaking palaisipan sa akin ang hindi pagcocommunicate ni Chris for the last 10 years. Aaminin ko, sumama ang loob ko, nangulila ako. Lalo na noong bakasyon bago mag-college. Nakagawian na kasi namin noon na tuwing bakasyon ay maglakwatsa, mag-beach o magpunta sa Baguio. Sa aking pagbabalik-tanaw, hindi nga kami gumawa ng plano noong 4th year kami. Marahil busy kami sa exams, sa pagpreprepare for college kaya I took it for granted na ang gagawin namin sa summer vacation namin ay katulad na ng nakagawian. Matapos ang graduation ball at ang pagtulog ni Chris sa bahay ay hindi ko na siya nakita. Maging ang mga kaklase at kaibigan namin ay nagtataka sa biglaang pagkawala ni Chris. Tanungin man nila ako, wala akong masagot dahil sa akin, na naturingan nyang bestfriend, hindi ko rin alam.
Lumipas ang sampung taon, heto ako at nakatanga sa computer. Excited ako. Hinihintay ko ang muling pag-private sa akin ni Chris. Matapos manumbalik sa aking alaala ang lahat, wala na ang takot. Twenty-seven na ako, hindi na ako thirteen. Mature na ko para harapin kung ano man ang sasabihin ni Chris. Kung kukutyain ba niya ako dahil doon sa nangyari sa amin. Ang depensa ko lang naman eh, mahal ko siya kaya ko nagawa yun. Di ba bongga? Parang excuse no? Pero hindi ko excuse yun. Minahal ko talaga si Chris. Hanggang ngayon naman, espesyal pa rin siya sa akin. Narito pa rin siya sa puso ko. Sabi nga ng isang kaibigan ko, na napanood nya yata sa Sex and the City, in life daw, there comes two great loves. Para sa akin, si Chris yung first true and great love ko.
Maaga akong pumasok, nag-log-in agad ako sa yahoo messenger. Isang oras, dalawang oras. Ano na kaya ang hitsura ni Chris? Gwapo pa rin ba? Makisig? Ano ang binago kaya sa kanya ng sampung taon? Lunch break, wala pa rin. Pinagsisisihan ko tuloy ang paglo-log-off kahapon. Baka that was my second chance, pinaglagpas ko pa. Hindi ako makapagconcentrate sa trabaho. Ano ba yan, four o’clock na, wala pa rin. Sa buong mag-hapon, wala akong nagawang maayos na trabaho. Lumilipad ang utak ko. Hintay ako ng hintay.
Sabi ko sa sarili ko, this is it. Wala na talaga. Kasalanan ko eh. Binigyan na ako ng pagkakataon kahapon, pinalagpas ko lang. 5pm na, nagliligpit na ako ng gamit dahil uuwi na akong mabigat ang loob. Umaasa pa rin ako na sana, mag-online si Chris. Sinarado ko na ang lahat ng mga programs na naka-on sa pc ko. Maglolog-off na sana ako ng biglang umilaw ang yahoo id ni Chris. Nag-online na siya! Tunalon-talon ang puso ko. Ako na ang ma-uuna. Nagsend na ako ng message.
“Chris, kamusta?” syempre hindi ako nagpahalata na mamatay-matay ako sa paghihintay sa kanya. Na kung-ano ano ang pinagdaan ng damdamin ko.
“Uy, naunahan mo ako. Sandali lang ako online just to see if you are online. I need to talk to you. Text mo ko, here’s my number 0917-******, meet tayo today. I need to see you.”
“OK” yun lang ang nasabi ko. Geeeesh, nautal na naman ako. Nasa chat na nga, utal pa. Ano ba yan.
“Sige, hintay ko text mo. Kita tayo Greenbelt.” Paalam ni Chris.
Greenbelt? Eh nasa Monumento ako. Hay naman, pag mahal mo talaga ang isang tao, kahit nasaan pa siya, pupuntahan ko. Kahit siguro sinabi nyang magmeet kami sa Laguna, pupuntahan ko siya. Dali-dal akong nagayos at sumakay ng taxi papuntang Makati.
Habang nasa taxi, isip ako ng isip. Ano na kaya ang itsura ni Chris? Awayin kaya ako noon? Tense na tense ako. Aaminin ko, excited ako na makita ulit ang pinakamamahal ko.
After forty-five minutes, nasa Greenbelt na ako. Tinawagan ko si Chris at sinabing nandoon na ako. Umupo muna ako sa isang mesa sa labas ng coffee shop na pagkikitaan namin. Linga ako ng linga, asan na kaya si Chris ng may makita akong mama na papalapit. Matangkad ang mama, nakaputing damit. Pang-doktor ang dating. Makisig ang mama at maamo ang mukha. Putsa, si Chris ito.
Halos himatayin ako. Naging mabuti ang sampung taon kay Chris. Hindi na siya totoy ngayon at mas lalong gumwapo ang bestfriend ko. Nakadag-dag pa dito ang kulay puti nyang damit na lalong nagpatingkad sa kanyang maputing balat. Oh my God! Delicious ang mahal ko. Ngingiti-ngiti siyang lumapit sa akin.
Tumayo ako upang kamayan siya pero sa halip na kunin ang kamay ko, isang mahigpit na yakap ang binigay sa akin ni Chris. Ang iniiiiiiiiiiiit nya, ang bango-bango. Ang higpit-higpit ng yakap nya, ramdam na ramdam ko ang tigas ng kanyang dibdib at bisig. Pwede na akong matunaw! Heaven. Tumibok ang puso ko. Mahal ko pa rin ang best friend ko.
“Bespen! Kamusta?” bati nya matapos akong pawalan sa kanyang yakap. Mabuti, simpleng tugon ko. “Jay, ang taba-taba mo na!” nakakainis. Kasalanan ko bang tumaba ako sa loob ng sampung taon? “Pero okay lang yun, labs pa rin kita pare!” Tumalon ang puso ko doon.
Kamustahan, kwentuhan kung ano nangyari sa loob ng sampung taon. Parang walang nangyari. Parang kung ano ang iniwan namin 10 years ago, pinik-up lang namin ng muli kaming magkita. Pero aligaga pa rin akong tanungin siya kung bakit hindi man lang siya nagpaalam sa akin noon.
“Sssssh, sabihin ko sa yo lahat mamaya. Kain muna tayo.”
Pinagbigyan ko siya. Kumain muna kami. Matapos naming kumain sa isang Italian restaurant (alam kasi niyang paborito ko ang seafood pasta). Nagyaya siyang umalis na. Tinanong ko siya kung saan kami pupunta. Kailangan daw naming mag-usap ng masinsinan sa isang tahimik at pribadong lugar. Binaybay namin ang EDSA. Maya-maya pa ay nasa Pasig na kami ng ikanan nya ang sasakyang kanyang dinadrive papuntang ULTRA. Alam ko ang lugar na ito. Dito ako madalas magpunta kasama ng mga nakaka-eyeball ko. Ano ito? Pupunta kaming motel???? Bakit????
Binasag ko ang katahimikan. “Bakit ditto tayo papunta?” nangangatal kong tanong. Hello, si Chris ito, best friend ko. Straight. Sakay ako ng kotse nya papuntang motel!
“Pasensya ka na ha, mahal kasi sa hotel eh. Wala akong alam na ibang place na pwede tayong mag-usap ng masinsinan, ng walang ibang tao, ng walang ibang makakarinig.”
“Bakit nga? Ano ba ang sasabihin mo? Magwawala ba ako kapag sinabi mo at narinig ko?”
“Basta, pagpasok natin sasabihin ko sa yo lahat. Favor naman, yuko ka ng kaunti. Nakakahiya kasi kung makita nila na dalawa tayong lalaki papasok dito.”
Putsa naman. Ano ba ito? Ipapasok ako sa motel pero itatago naman ako. Sabagay, sanay na ako sa ganito. Kasi naman pag bi or pa-men ang kasama kong pumapasok sa motel, ganito ang drama eh. Nakapasok din kami sa motel. Dirediretso ako sa kwarto at umupo ako sa kami. Mataman kong tinititigan ang bestfriend ko si Chris. Excited ako, kasi motel to. Baka may mangyari. Baka sa loob ng sampung taon eh silahista na rin itong si Chris at gusto rin pala ako. Masarap!
Hindi umiimik si Chris, parang hindi nya alam kung paano magsisimula sa kanyang sasabihin. Inalok muna nya akong umorder sa room service. Tumanggi ako kasi nga kakakaininlang naman. Hinubad na ni Chris ang coat nyang puti. Niluwagan ang necktie. Tiningnan ko siya ng mabuti. Iba na nga ang Chris na kaharap ko ngayon sa Chris dati. Medyo mas malaman at lumaki ang katawan, mas nagmature ang mukha pero maamo pa rin tingnan. Mapula pa rin ang mga labi. Matangos ang ilong.
“Hindi ko alam kung paano ko uumpisahan…” basag ni Chris sa katahimikan. Ako man, hindi ko alam kung bakit kami nasa motel. Pwede namang sa bahay kami magpunta o sa bahay niya.
“Magsimula ka na lang sa simula… bakit sa loob ng sampung taon ay hindi ka man lang nagparamdam sa akin. May kasalanan ba ako sa yo?”
“Wala, wala kang kasalanan…” sagot nya. “Ako ang may pagkukulang.” Oh my gosh, anong drama ito? “Ikakasal na ako nex month, gusto ko ikaw ang tumayong best man ko.”
WHAT???? Sigaw ng isip ko. Tumigil ang inog ng mundo, feeling ko hihimatayin ako. Tulala lang ako. Nagflashback lahat sa utak ko. Ang friendship namin, ang mga lambingan, ang last night namin together. Ano daw? Ikakasal siya at ako ang best man? Tama nga siya at dito kami sa pribadong silid. Malamang kung nasa public place kami eh naeskandalo siya dahil iiyak ako o di kaya ay maglulupasay.
All the while, akala ko bumugay na rin ang best friend ko, yun pala magpapaalam na ikakasal na. “Sorry ha, ngayon nga lang tayo nagkita, binigla pa kita.”
“Gago ka talaga, okay lang yun.” Sabi ko. Wala akong magawa. Bestfriend ko siya. I have to support him. Mahal ko siya kaya kung saan siya masaya, doon din ako.
“Hindi okay yun dahil may kailangan pa ako sa yo.”
“Ano yun? Gusto mo ako mag-ayos ng kasal nyo? Sure, sige tutulungan ko kayo. Sino ba mapapangasawa mo? Saan mo siya nakilala? Gaano kayo katagal mag-on? Saang simbahan kayo ikakasal? Buntis na ba yan kaya mo papakasalan? Mabait ba yan? Ok ba ang mga byebyenanin mo? Sunod sunod kong tanong.
“Wait, wait lang. Lets not talk about it. Iba ang gusto kong pag-usapan natin.”
Labo naman nitong si bestfriend Chris. Ioopen-up yung kasal, di naman pala yun ang pag-uusapan.
“Eh ano pag-uusapan natin?” tanong ko.
“Tayo.” Simple nyang sagot. Tayo? Kami? What about us? Eh di ba after ten years, wala ng us? I mean, us bilang bestfriend? Eh ngayon nga, best man na ko di ba? Yun, yun ang gusto kong isigaw sa kanya, what about us? Pero syempre, dahil mahal ko siya, malumanay pa rin ako.
“What about us?” tanong ko?
Umupo siya sa tabi ko. Hinwakan ang kamay ko at sinabing “Us, alam mo bestfriend, malaki ang kasalanan ko sa yo. Sa loob ng sampung taon, nawala ako. Aaminin ko sa yo, tinangka kong kontakin kita kaso nahiya na ako kasi baka galit ka or sumbatan mo ako.” Wow, sya pa ngayon ang aplogetic. Grabe na to. Kung alam lang nya, ako nga ang kinain ng guilt sa loob ng sampung taon.
“Alam kong may nangyari sa atin after the graduation ball. Remember, yung natulog ako sa house nyo.” Anong remember? As if naman makakalimutan ko yon. Nanlamig ang kamay ko at gusto kong alisin sa pagkakahawak nya. Hinigpitan nyang lalo ang hawak nya saka pnisil.
“Narinig kita ng sinabi mong mahal mo ako at kaya mo lang ginawa yon dahil mahal mo ako. Mahal din kita kaya nagpaubaya ako. First time lang sa akin yun kaya hindi ko alam kung paano magrereact kaya hinayaan kita. Mahal kita dahil ikaw ang bestfriend ko. Ikaw lang ang nahihingahan ko ng sama ng loob, ikaw lang ang kasakasama ko – sa kalokohan man o kasayahan. Noong grumaduate nga ako sa pagkadoktor, malungkot ako kasi wala ka sa tabi ko. Pero para sa yo yun. Dinedicate ko sa yo ang diploma ko.”
Tahimik lang ako, nakikinig. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko. Hindi ko mawari ang aking damdamin.
“Alam mo, lagi kitang naiisip, saka yung huling gabi natin,” patuloy nya. “Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Tsaka biglaan ang paglipat namin ng probinsya. Ni hindi kita nasulatan o nakausap man lang. Ng bumalik na ko sa Maynila para mag-aral, nalilito ako. Hindi ko alam kung tatawagan kita, hanggang sa nahiya na ako. Binuhos ko na lang ang sarili ko sa pag-aaral. Believe me, lagi ka pa ring nasa isip ko.”
“Ngayon?” tahimik kong tanong. “Mag-aasawa ka na di ba?”
“Oo, mahal ko si Marianne. Mahal din kita. Kaya nga sana pagbigyan mo ako.”
“Hindi kita maintindihan…”
“Gising ako ngayon. Pwede ko bang maramdaman ang iyong pagmamahal bago ako ikasal?”
Hindi ko na inisip kung tama ba ito o mali basta ang alam ko, tumango ako. Naramdaman ko na lang ang paglapat ng labi nya sa labi ko. Napapikit ako. Sampung taon kaming hindi nagkita, ilang oras pa lang kami uli nagkikita at heto, kahalikan ko ulit si bestfriend Chris, ang pinakamamahal ko. Ang kaibahan nga lang gayon, gising siya at kusang nagpapaubaya.
Masarap siyang humalik. Banayad sa umpisa hanggang sa nagiging mapusok. Pinasok nya ang kanyang dila sa bibig ko. Pasundot-sundot hanggang sa sispsipin din nya ang dila ko. Sobrang alab ang nararamdaman ko. Tumayo sya sansaglit. Tinitigan ko siya.
Unti-unti nyang hinubad ang kanyang necktie. Tumayo ako at ako na ang nag-alis ng butones ng polo nya. Isa-isa kong tinagggal ang butones hanggang sa malantad sa akin ang kanyang namuutok na dibdib. Muli nya akong siniil ng halik. Halos maubos ang hininga ko, mapugto. Sobra ang init ng kanyang mga halik.
Maya-maya pa ay bumaba ang kanyang paghalik sa leeg ko. Sinipsip nya ang leeg ko. Hinubad nya ang suot kong t-shirt. Dinilaan nya ang leeg ko pabababa sa mga utong ko. Hinali-halikan nya ang mga utong ko at saka sinuso. Ooooohhhhhhhh, impit na ungol ko. Ang sarap. Sinususo ng mahal ko ang kanang utong ko habang hinihmas nya ang kaliwa. Ako naman, paanas kong salita.
Humiga sya sa kama. Tiningnan ko siya. Ang gwapo ng mahal ko. Malamlam ang mata nya, nang-aanyaya. Hinalikan ko ulit siya sa labi. Hindi-hindi ako mag-sasawa sa paghalik sa kanya. Hinalikan ko ang mata nya, ilong. Sinupsop ko ang tenga nya. Ungol sya ng ungol…. Ahhhhhhhhhh ang sarap. Nasa tenga pala ang libog nya. Dinilaan ko ang leeg nya pababa sa maputi nyang dibdib. Sinimulan kong dilaan ang mamula-mula nyang utong. Sinupsop ko ang kanan. Para akong sanggol na dumedede. Walang tigil ang ungol nya. Maya-maya ay hinwakan ko ang kanyang harapan. Matigas. Hinubad ko ang sinturon habang sinususo ko ang utong nya. Binaba ko na ang zipper ng pantalon at dinakot ang nakaumbok doon. Siya na ang nag-alis ng pantalon nya.
Tiningnan ko ang bukol nya. Naalala ko ang kargada nya ten years ago, ganito pa rin kaya ito? Hindi na ako nakatiis at ako na ang nag-alis ng kanyang brief. Natulala ako. Parang mas malaki na yata ito kumpara dati. At mas lumago na ang bulbol. May pre-cum ng nananalatay sa ulo ng kanyang burat.
Iba ngayon, hindi ko agad sinuso ang burat nya. Dinilaan ko muna ang kanyang pusod habang hinihimas-himas ko ang kanyang ari. Dinilaan ko ang kanyang balakang pababa sa hita, pati tuhod at loob ng hita. Alumpihit siya sa sarap na nararamdaman. Tumataas ang kanyang puwet sa bawat hago ng dila ko sa loob ng hita nya. Ng magsawa ay tumaas ako. Dinilaan ko ang singit nya at napa-oooooohhhhhhh siya ng malakas. Sinubo ko ang isa nyang bayag at napasuntok sya sa kama. Ang saraaaaap sigaw nya. Parang minumumog ko ang bayag nya at panay ang giling ng kanyang balakang.
Sige lang ang labas ng kanyang paunang katas. Basang-basa na ang kamay ko sa pagsalsal sa titi nya kaya minabuti ko na ring tikman ang kanyang burat. Diniladilaan ko muna ang ulo. Ninamnam ang sarap ng kanyang nakahain na laman. Ang sarap, maalat-alat pero kaigaigaya ang lasa. Hindi na ako nakatitiis. Sinubo ko ang ulo at naramdaman ko na napasabnot si Chris sa akin. “Ang init, ang sarap ng bibig mo Jay.” Siya na ang kumanyod kanyod sa bibig ko. Hinigpitan ko na lang ang pagsuso. Dahil marami na rin akong nakatalik, sinubukan kong isubo ang buong katawan ng burat nya. Saktong papasubo ako ay papakanyod sya kaya direderetso sa lalamunan ko ang mahaba at mataba nyang burat. Pinadaan ko sa ilong ang paghinga para hindi ako mabilaukan.
Ooooooooooooh, ahhhhhhh. Jay ang sarap sarap mo. Sige lang ako sa pagtsupa. Jay. Mahal kita Jay. Halinghing nya. Sa isip ko, mahal na mahal din kita Chris. Habang tsinutsupa ko sya, naramdaman ko ang kamay nya na humihimas sa harap ko. Dinaklot nya ito at dahan-dahang sinalsal. Habang papabilis ang pagsuso ko sa kanya, sumasabay ang balakang nya sa pagtataas baba at ang kamay nya sa paghimas sa alaga ko. Sobrang sarap ang nararamdaman ko. Subo ko ang ari ng mahal ko habang sinasalsal nya ako. Siguro nga ay silahis lang si Chris at hindi nya kayang isubo ang ari ko. Okay lang dahil sarap na sarap na ako sa ginagawa namin.
“Jay, uuuuuuuuuhhhhhhnng, malapit na ko Jay. Ahhhhhhhh Jay, ang sarap Uuuuuuuuuuuhhhhhhhggg”. Sige lang ako sa pagsuso. Hindi ako makasagot dahil punong puno ng titi nya ang bibig ko at unngol lang ang tangi kong sagot. “UUUuuuunggggghhhhh.”
Ilang taas-baba ko pa ay naramdaman kong lumaki ang ulo nya at nanuwid ang kanyang mga binti. Sunod-sunod na pumulandit ang kanyang masaganang katas sa aking ibig. Tulo-tuloy din ang lunok ko sa tamod nya at maya-maya pa ay bumulwak na rin ang katas ko sa kamay nya. “Aaaaaaaaaaaaaaaaah…….” Hindi ko tinigilan ang pagsuso sa titi nya hanggang sa ito ay lumambot.
Nagulat na lang ako ng hilahin nya ako padagan sa kanya sabay halik sa labi ko. Naghalo ang laway nya at ang kanyang tamod.
“Bestfriend, I love you” sabi ni Chris.
“Mahal din kita… noon pa.”
***
Doon na kami sa motel natulog. Actually, halos hindi na kami natulog dahil paulit-ulit naming pinagsaluhan ang aming pagmamahal.
Kinaumagahan, nag-usap kami ng masinsinan. Mas mahal ni Chris ang papakasalan nya. Alam ko yun. Kaya lang nya ginawa ito ay para maiparamdam sa akin at maramdaman nya kung gaano kami kaimportante sa isa’t-isa.
Yun ang huli naming pagtatalik ni Chris dahil nirerespeto namin ang mga naging dsisyon namin. Malapit nang maging pormal ang pagiging magkumpare namin dahil malapit ng manganak ang misis nya.
Wala akong regrets dahil sabi ko nga, mahal ko siya at ang pagmamahal ay mapagparaya.
Sana ay nagustuhan nyo ang kwento ko. Ang susunod naman po ay si Oliver, ang una kong lover na nakilala ko sa internet. For your comments and feedback, e-mail me at jayruiz27@yahoo.com.